कबीता "उम्मेदबार"

उसलाई मैले चीनेको
बर्षौ भइसक्यो
ऊ बचपनको साथी हो ।

अकस्मात फ़ेरी
राजनीतिक स्तर पलाएछ
जसरी पलाउछ भिरमा घाँस ।
समाज़ र राष्ट्रप्रति ज़िम्मेबार बढेछ
बर्ख़ा समयमा खहरे खोलामा पानी बढेझै ।
आफ़नो ऊँचाइको आक़ार अग्लीछ
नाङ्गा डाँडामा हीउ जमे जसरी ।।

चिसो महिनामा कलेज जांदै नजाने
बिध्यालयमा कहील्यै पुस्तक नपल्टाउने उ
अचेल सबेरै कफ़िको चुस्कीसंग़ै थरिथरि पत्रिका पल्टाउछ ।
आफ़नो गल्ती पटक्कै नखोज्ने उ
बिपक्षिका गल्ती खोजीरहेछ
यसरी त परिक्षाका दिन खल्तीबाट चिटपनि खोजेको थीएन ।

अकक्ल झुकक्ल मात्र भेटीन्छ घरमा ।
चोक, ग़ल्ली, बस्तीहरूमा
एक हुल अपरिचत राता अनुहारसँगै
हसिलो मुस्कान सहित बिज्ञापन गरीरहेछ
रातों टिका लगाएर, गलाभरी माला भिरेर
पार्टीको चुनाब घोषणा पत्रको ।
आशाको किरण छरिरहेको छ
करौडौ आशुहरूको बस्तीमा ।
हिजो सम्म पटक पटक झगड़ा गरेको बखतेसंग
आज गलामा गला मिलाएको छ/ हात समातेको छ ।

अग्लो स्टेजमा, महँगो माइक समाउदै
चर्को आबाजबाट घाटीको नशा फ़ूलाउदैं
चिच्याई रहेछ
बिदेशमा रोज़गार गर्नेलाई यही स्वदेशमैं :-राम्रो जागीर
जग्गाबिहीनलाई:- लालपुर्ज़ा
बेरोजगारलाई:- बेरोज़गारी भत्ता
किसानहरूको बिनाब्याज:- ऋण उपलब्ध गर्ने छू ।।
मानौ, आफ़नो घाटीको नशा बाहीरै निस्कने गरी
बिश्वशान्तिको, आग्रगमनको, बिकाशको, आर्थिक सबृद्घिको
भाषण गरीरहेछ अकस्मात केही महीना यता ।।

म मेरो घरको छतबाट चुपचाप हेरीरहेको छू,
म सोचीरहेको छू,
अझै आशा गरीरहेछू,
बर्षौ पहिले मबाट साँपटी लगेको पैसा
यो चुनाब पंछी फ़िर्ता गर्छ की भनेर ?

अर्जुन दृष्टि पौड़ेल
पोखरा
हाल :- टोकियो जापान