पहिला आफ्नै जिन्दगीलाई सिकाउनु छ एउटा बाटो
अनि मात्र दुनियाँलाई बताउनु छ एउटा बाटो
बचपनमा हुँदा सम्म सफर थियो तलाउको
अब चाही पैतालाले गराउनु छ एउटा बाटो
रहरहरु हिडाउन बनाएथें कुनै बेला
आज आँखा पखालेर मेटाउनु छ एउटा बाटो
जुन सहरमा बर्सौ देखि हराउदै आएको छु
यहीं भित्र कसैलाई देखाउनु छ एउटा बाटो
अतितका गोरेटा लाइ बिर्सनेले बिर्से पनि
मलाइभने त्यहि डोबमा बनाउनु छ एउटा बाटो
© अर्जुन दृष्टि पौडेल
पोखरा