गजल ३१७ (धुलो रैछ)

उसको  बैंश  सडकको धुलो रैछ
पानी नभाको फोहोरी कुलो रैछ

हृदयमा याद सगाली राख्छु भन्थी
सगाल्ने  मुटुको  विचमा दुलो रैछ

सोचेको थिए सम्झनामा मुटु जल्छ
तर  नबल्ने  आगोको  चुलो  रैछ

दिलमा तिम्रो वास रहन्छ भन्थी  
सवैलाई अटाउने दिल ठुलो रैछ