फरकपनको श्रृजना

स्वर्गकी परीहरुका यादमा सधै भरी रात काँटे

उनीहरुका लागि जामा अनी मेरा कट्टु फाँटे

एक्लै यादहरु भगाउन उसकै नाम जप्ने धोको
जति प्यास पिलाउदा पनि सधै मायाको भोको 
वैंशका तिर्खा मेटाउने त्यो काली मोरीको घेरो
एकान्तमा सम्झी सम्झी विग्रने भयो तन मेरो

मोरीको आगमनका दिनमा दारी जुँगा सवै काँटे
वारसय थान कोट पाईन्ट अनी सुरवालहरु फाँटे

स्वर्गकी परी मानी विस्तारामा तलमाथी गरी रुँदा
पटक्कै शान्ती भएन यौवन तिर्खा रातभरी धुँदा
मनका तिर्खालाई थाम्नु बच्चा देखिकै खेल हुँदा
सपनीमै भएपनि निको हुन्थ्यो मेरीले ठाउँमै छुँदा