कबिता (ढलेको रुख)

कसले बिगारी दियो तिम्रो मन
जबानी  किनबेच हुने बजारमा बसेर
तौलिदै छौ शरीरको मोल

कति हजारको नोटमा छिनोफानो गयौ
कर्कलाको पात माँ अडिएको पानी झै
टिलपिल गरीरहेको जबानी

कुन खाडलमा पुरियको छ
तिम्र्रो इज्जत को अस्तीत्व
र करोडौ दुखले थिचीए जस्ती देखिंछौ ?

कसले चिथोरो तिम्रा गाला
तिमीमा तिम्रो सुगन्ध भेटीदैन

कहा कहा पुरयौउ अहिले सम्म
त्यों तिम्रो यौवनको प्यास
र बन्यौ सीदान्तहीन
करोडौ आसुहरुको यौटा बस्तिमा

आखिर अहिले के बन्यौ ?
तिम्ररा आखा छन , दृष्टी छैन
तिम्रो मुख छ शब्द छैन
तिम्रा हात छन साथ छैन

तिमि संग सबथोक भय पनी
केही नभए जस्ती

चौतारीको ढलेको रुख जस्तै किन देखिएकी छौ ?

© अर्जुन दृस्टि पौडेल